Για την Sophia Kropotkin

Για την Sophia Kropotkin

H Sophia Grigorievna Ananieva-Rabinovich γεννήθηκε το 1856 και αποτέλεσε καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου της μια δυναμική προσωπικότητα. Προερχόμενη από μια μεσοαστική οικογένεια από το Κίεβο, ήταν μέρος μιας γενιάς νέων γυναικών, βαθιά επηρεασμένων από τη ριζοσπαστικότητα της δεκαετίας του 1860, που σάρωσε την Ανατολική Ευρώπη και τη Ρωσική Αυτοκρατορία. Αυτές οι συνθήκες της έδωσαν τη δυνατότητα να λάβει ευρεία μόρφωση. Αρχικά ειδικεύτηκε στην επιστήμη της Βιολογίας και με τον καιρό θα καταπιαστεί με τους τομείς της Χημείας και της Γεωγραφίας.

Στα νεανικά της χρόνια θα ζήσει για καιρό στη Σιβηρία, ενώ άρχισε να συμμετέχει στους επαναστατικούς κύκλους το 1873, σε ηλικία 17 ετών. Μετέπειτα θα μετακομίσει στην Ελβετία, με τις διαδικασίες της Πρώτης Διεθνούς να βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη. Εκεί θα γνωρίσει τον σύντροφο της Piotr Kropotkin, με τον οποίο θα παντρευτούν το 1878. H Sophia Grigorievna ήτανε μια εύστροφη γυναίκα και πήρε το πτυχίο θετικών επιστημών, στη Γενεύη, το 1881. Ο Kropotkin θα κάνει αναφορές σ’ αυτήν για το κριτικό της πνεύμα και για τον ανατροφοδοτικό ρόλο που έπαιξε στο έργο του. Στο βιβλίο του «Αναμνήσεις ενός επαναστάτη», αναφέρει ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1880, ενώ ο ίδιος ήτανε στη φυλακή, η ίδια σπούδασε δίπλα στον Charles Wurtz, έναν από τους πιο διακεκριμένους χημικούς της Γαλλίας, για να πάρει το διδακτορικό της στις θετικές επιστήμες. Η Sophia δούλεψε επίσης στο πλευρό του Elisee Reclus, για το Magnum Opus του στην Γεωγραφία και ασχολήθηκε με την επιμέλεια του περιοδικού Le Revolt, όσο ο Piotr ήτανε στη φυλακή.

Γνωρίζοντας άπταιστα την αγγλική, τη γαλλική και τη ρωσική γλώσσα, αλληλογραφούσε τακτικά τόσο για λογαριασμό της, όσο και για τον ίδιο τον Kropotkin. Άφησε πίσω της σημαντικό έργο για ένα μεγάλο εύρος θεμάτων, από την γεωργία στη Φλάνδρα, έως την κατάδειξη της αναγκαιότητας των γυναικών στο να σπουδάζουν στη Ρωσία. Τα πηγαία αισθήματα αλληλεγγύης την οδήγησαν να ιδρύσει, με την κ. Howe, την Επιτροπή Υποστήριξης Εξόριστων του Λονδίνου, την πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα.

Αλλά οι βιογραφίες για την Σοφία είναι λιγοστές και οι πληροφορίες προέρχονται κυρίως από την επικουρική της συνεισφορά στο έργο του Piotr Kropotkin. Πράγματι, στην αυτοβιογραφία του, ενώ γίνεται σαφέστατη αναφορά στην υπερηφάνεια του για τα επιτεύγματά της, ο διάσημος Kropotkin δεν την αναφέρει ούτε μια φορά με το όνομα της. Το άρθρο που έκανε τις περισσότερες αναφορές στην Σοφία, αφορούσε στον υποστηρικτικό της ρόλο στον Kropotkin, όσο αυτός ήταν φυλακισμένος. Η σύζυγος του υπ’ αριθμού 4.237 κρατούμενου, έτσι την αποκαλούσαν. Και το επίτευγμα, για το οποίο την επαινούν περισσότερο, ήταν η δημιουργία ενός αρχείου στη Μόσχα, αφιερωμένο στα έργα του Kropotkin, που έκλεισε το 1941, ο Στάλιν, λίγο πριν το θάνατο της.

Για την συγγραφή του παρόντος άρθρου, πάρθηκαν στοιχεία από το Freedom News