Περί Ηθικής

Περί Ηθικής, του Δήμου Βοσινάκη

Λίγα χρόνια πριν πεθάνει το 1921, ο Ρώσος πρίγκηπας της αναρχίας Πιοτρ Κροπότκιν ξεκίνησε να γράφει το βιβλίο “Αναρχική Ηθική”. Αυτό το έργο τον απασχόλησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του και έμεινε ανολοκλήρωτο. Σε μια εποχή που ελάχιστοι άνθρωποι ασχολούνται με την ηθική, διότι δεν πουλάει καθόλου, ο Κροπότκιν βλέπει την πηγή όλων των λεγόμενων ηθικών ιδεών στις πρωτόγονες δεισιδαιμονίες.

Μέσα στο βιβλίο του, τονίζει ότι η πραγματική ηθική αίσθηση που καθοδηγεί την κοινωνική μας συμπεριφορά είναι ενστικτώδης και βασίζεται στη συμπάθεια και την ενότητα που είναι εγγενής στην ομαδική ζωή. Έναν αιώνα πριν, ο Κροπότκιν βροντοφωνάζει πως η αλληλοβοήθεια είναι απαραίτητη προϋπόθεση της επιτυχημένης κοινωνικής ζωής και η ηθική βάση είναι ο παλιός καλός-χρυσός κανόνας «Κάνε στους άλλους αυτό που θα ήθελες να σου κάνουν οι άλλοι στις ίδιες συνθήκες».

Σύμφωνα με τον Κροπότκιν, αυτή η φυσική ανθρώπινη ηθική αίσθηση διαστρεβλώθηκε γύρω από το νόμο, τη θρησκεία και την εξουσία και έτσι η ηθική μετατράπηκε σε όργανο των κυρίαρχων τάξεων για την προστασία των προνομίων τους. Σε απλά ελληνικά, ηθική είναι η φυσική ανθρώπινη αίσθηση, το ενδιαφέρον του ενός για τον άλλο στην καθημερινή ζωή. Ηθική δεν είναι τα ΜΜΕ των ολιγαρχών, οι δημοσιογραφικές μαριονέτες και τα συμφέροντα των ανατολικών και δυτικών υπερδυνάμεων. Σε ακόμη πιο απλά ελληνικά, ηθική δεν είναι η κάλυψη παιδεραστών για κανένα οικογενειακό, οικονομικό ή άλλο λόγο…