Πάτρα | Πορεία ενάντια στους αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς (Πορεία 20/10 στις 18:00, Παράρτημα)

Πάτρα | Πορεία ενάντια στους αντιεκπαιδευτικούς σχεδιασμούς (Πορεία 20/10 στις 18:00, Παράρτημα)

Όλοι/Όλες στην πορεία την Πέμπτη 20/10 στις 18:00 από το Παράρτημα.

ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΑΘΕ ΑΝΤΙΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ

“Μπροστά στο προφανές της καταστροφής, υπάρχουν εκείνοι που αγανακτούν και εκείνοι που παρατηρούν, εκείνοι που καταγγέλλουν και εκείνοι που οργανώνονται. Είμαστε μεταξύ αυτών που οργανώνονται.”

Αόρατη Επιτροπή, Κάλεσμα

Βρισκόμαστε στο ξεκίνημα της νέας ακαδημαϊκής χρονιάς και η φετινή επιστροφή στις σχολές δε μπορεί να χαρακτηριστεί παρά μόνο ως κομβική. Μέσα σε ένα έντονο κλίμα τρομοκρατίας και σφοδρής καταστολής σε όλα τα κοινωνικά πεδία και τους αγώνες που εξελίσσονται- εκκενώσεις καταλήψεων, μετρό Εξαρχείων, απεργία στο εργοστάσιο Μαλαματίνα, κ.α – επιχειρήθηκε και η πρώτη είσοδος των ΟΠΠΙ στα πανεπιστήμια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Το κράτος προσπαθεί να τελειώσει με τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις σε κάθε επίπεδο ώστε να επιτύχει τους σχεδιασμούς του, με αποτέλεσμα το βάθεμα της εξαθλίωσης της κοινωνικής βάσης, αλλά ταυτόχρονα οχυρώνεται προληπτικά απέναντι σε οτιδήποτε μπορεί να αμφισβητήσει την κυρίαρχη αφήγηση.

Παράλληλα, μέσα σε ένα περιβάλλον ακρίβειας και ανατίμησης των προϊόντων, αύξησης των ενοικίων και των λογαριασμών η επιβίωση είναι ένα πραγματικό ζήτημα για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Το αυξανόμενο κόστος φοίτησης μετακυλίεται συνεχώς στις πλάτες μας, ενώ τα κριτήρια για τους φοιτητές που δικαιούνται μέριμνα στενεύουν ακόμα περισσότερο. Το κράτος μέσα από μια σειρά μεθοδεύσεων και ρυθμίσεων αποσύρεται σταδιακά από κάθε παροχή της φοιτητικής μέριμνας με αποτέλεσμα οι ανάγκες των φοιτητών να εμπορευματοποιούνται πλήρως και να γίνονται κερδοφορία για τους ιδιώτες. Η παραχώρηση της σίτισης σε εργολάβο ισοδυναμεί με την μείωση της ποιότητας και της ποσότητας του φαγητού ενώ ο καθημερινός έλεγχος καρτών σίτισης εμποδίζει την ελεύθερη διανομή φαγητού σε όποιο άτομο δεν πληροί τα κριτήρια. Η νέα ακαδημαϊκή χρονιά βρίσκει τις εστίες του πανεπιστημίου πλήρως παραμελημένες με τα δωμάτια που παρέχονται να καλύπτουν μόνο το 9% των φοιτητών από άλλες πόλεις και οι εγκαταστάσεις να μη δίνουν καν τη δυνατότητα μιας αξιοπρεπούς διαβίωσης, την ίδια ώρα που 3 καινούρια τμήματα μεταφέρθηκαν φέτος στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Τέλος, μια δυσβάστακτη οικονομική επιβάρυνση για τους φοιτητές αποτελεί η καθημερινή παρουσία στις σχολές, αφού η μετακίνηση από βασική κοινωνική ανάγκη έχει μετατραπεί σε εμπόρευμα, αποτελώντας πηγή κέρδους για κράτος και ιδιώτες.

Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση των τελευταίων ετών επιβεβαιώνει το ρόλο που έχει το πανεπιστήμιο, να αναπαράγει το κεφάλαιο με υλικοτεχνικούς όρους και να νομιμοποιήσει ιδεολογικά την εκμεταλλευτική φύση του καπιταλιστικού συστήματος στους φοιτητές/μελλοντικούς εργαζόμενους. Έτσι, οι φοιτητές μέσα σε ένα σκληρό πλαίσιο πειθάρχησης και εντατικοποίησης σφυρηλατημένοι με τις αξίες του ανταγωνισμού, της εξατομίκευσης, του κανιβαλισμού κλπ, θα είναι έτοιμοι να πλαισιώσουν την παραγωγή μέσα σε αυτές τις συνθήκες του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας. Αυτή τη συνθήκη εκμεταλλεύονται οι επιχειρήσεις για την εξυπηρέτηση δικών τους συμφερόντων, όπου σε συνεργασία με το πανεπιστήμιο χρησιμοποιώντας τους φοιτητές σα φθηνό εργατικό δυναμικό μέσω προπτυχιακών/μεταπτυχιακών προγραμμάτων παράγεται ερευνητικό έργο προς όφελος τους. Ακόμη, είναι γνωστή είναι η συνεργασία του πανεπιστημίου με την 117 Πτέρυγα Μάχης της Πολεμικής Αεροπορίας, γεγονός που αποδεικνύει την εμπλοκή του πανεπιστημίου στην πολεμική προετοιμασία του κράτους.

Στην ίδια κατεύθυνση είναι και ο νέος νόμος πλαίσιο που φέρνει σαρωτικές αλλαγές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι φοιτητές θα περνάνε πλέον σε σχολή και όχι σε τμήμα και κατά τη διάρκεια των σπουδών τους θα μπορούν να επιλέξουν συνδυασμό μαθημάτων από τα διάφορα τμήματα της σχολής για να φτάσουν τα απαιτούμενα ECTS για τη λήψη του πτυχίου. Η διαδικασία αυτή είναι προφανές πως οδηγεί στην δημιουργία φοιτητών και εργαζομένων πολλαπλών ταχυτήτων κάτι που θα έχει τα αντίστοιχα αποτελέσματα στα εργασιακά μας δικαιώματα. Το ενιαίο πτυχίο καταργείται, το πτυχίο υποβαθμίζεται συνολικά και τα συμφέροντά μας δέχονται ένα ολοκληρωτικό χτύπημα. Επιπρόσθετα, η ερευνητική διαδικασία θα αποτελεί μια “γέφυρα” μεταξύ φοιτητών, πανεπιστημίου και βιομηχανίας, προσαρμόζοντας δηλαδή τα πανεπιστήμια στις ορέξεις των αφεντικών και στις ανάγκες της αγοράς εργασίας.

Μέσα σε μια τόσο δύσκολη και δυστοπική περίοδο για την κοινωνική πλειοψηφία, οι φοιτητές ερχόμαστε αντιμέτωποι με την εφαρμογή του νόμου Κεραμέως–Χρυσοχοΐδη με πρώτη πτυχή την καθιέρωση της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής που απέκλεισε 40.000 μαθητές από τη δημόσια τριτοβάθμια εκπαίδευση, το Πανεπιστήμιο Πατρών κατέχει την πρωτιά σε μείωση εισακτέων, καθώς η μείωση αυτή προσέγγισε το 8% για την πρώτη χρονιά, ενώ φέτος οι εισακτέοι μειώθηκαν επιπλέον κατά 500 θέσεις. Στόχος της ΕΒΕ είναι από τη μια να μετατρέψει την εκπαίδευση σε προνόμιο λίγων που έχουν την οικονομική δυνατότητα και από την άλλη να προωθήσει τα ιδιωτικά κολλέγια για όσους αποκλειστούν από τις πανελλαδικές εξετάσεις. Τα πειθαρχικά, οι διαγραφές και το όριο φοίτησης που έρχονται να συμπληρώσουν το παζλ της αναδιάρθρωσης σε συνδυασμό με τις αλυσίδες μαθημάτων και τα όρια δήλωσης μαθημάτων και το εντατικοποιημένο κλίμα σπουδών. Αυτό στοχεύει στην πειθάρχηση των φοιτητών και να μετατρέψει το πανεπιστήμιο σε εκκολαπτήριο εξειδικευμένων, πειθήνιων κι ευέλικτων εργαζόμενων που θα είναι παραγωγικοί για τη διασφάλιση της μεγαλύτερης δυνατής κερδοφορίας των αφεντικών και υποταγμένοι στις προσταγές και τις ορέξεις τους.

Την ευκολότερη και καλύτερα ελεγχόμενη πραγμάτωση όλων αυτών των σχεδιασμών των κυριάρχων για το πανεπιστήμιο καλείται να φέρει και η Ομάδα Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων (ΟΠΠΙ), η οποία μετά τις συνεχείς εξαγγελίες για την “πρεμιέρα” της που διήρκησαν περίπου 1 χρόνο πραγματοποίησε την πρώτη της είσοδο με συνοδεία ΜΑΤ και ΟΠΚΕ σε ΑΠΘ, ΕΚΠΑ και ΕΜΠ. Οι πρώτες προσπάθειες του κράτους για ένταξη της πανεπιστημιακής αστυνομίας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα ήρθε μαζί με πολλαπλές ρίψεις χημικών, ξυλοδαρμούς και συλλήψεις απέναντι στους φοιτητές που υπερασπιζόντουσαν καθημερινά τον χώρο ασύλου. Χαρακτηριστική είναι η κατάσταση στο campus του ΑΠΘ , όπου ΜΑΤ και ασφαλίτες εδώ και μισό χρόνο έχουν στρατοπεδεύσει μέσα στο πανεπιστήμιο με πρόφαση την περιφρούρηση του εκκενωμένου «Στέκι στο Βιολογικό» , μία συνθήκη που έχει ως αποκορύφωμα την επίθεση με χημικά σε 5000 άτομα που βρισκόντουσαν στα πλαίσια του Ελευθεριακού Φεστιβάλ κατειλημμένων χώρων και συλλογικοτήτων μέσα στο ΑΠΘ. Η ΟΠΠΙ – αποτελώντας αναπόσπαστο κομμάτι του νόμου ΚΧ- έρχεται να απαντήσει στην κουβέντα για την πάταξη της ανομίας και της εγκληματικότητας στα πανεπιστήμια, αλλά στο βάθος έχει σαν στόχο την πάταξη των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων όπου παράνομο θα χαρακτηρίζεται οτιδήποτε ξεπερνά το ορισμένο θεσμικό πλαίσιο, οτιδήποτε δηλαδή αμφισβητεί την κυρίαρχη αφήγηση. Η παρουσία της αστυνομίας στα πανεπιστήμια αποσκοπεί στο τσάκισμα των φοιτητικών αγώνων και των συλλογικών διαδικασιών των φοιτητών ,στην καταστολή του φοιτητικού κινήματος και στην δημιουργία ενός πανεπιστημίου πλήρως αποστειρωμένου από κάθε ίχνος πολιτικής ζύμωσης και δράσης, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα τον πλήρη εναρμονισμό του με τις ανάγκες κράτους και του κεφαλαίου · ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θα βασιλεύει ο «νόμος και η τάξη» της αγοράς, της καπιταλιστικής κερδοφορίας και της επιχειρηματικότητας, της πειθάρχησης , της εντατικοποίησης και του ελέγχου.

Μέσα σε όλη αυτή τη συνθήκη που περιγράφεται και αναλογιζόμενοι την επίθεση που δεχόμαστε, είναι αναγκαίο εμείς οι ίδιοι οι φοιτητές να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να αγωνιστούμε για τα συμφέροντά μας. Κόντρα στην όξυνση των ταξικών φραγμών, κόντρα στην αποστείρωση των πανεπιστημίων και την απονεύρωση των αγώνων εντός και εκτός των σχολών, κόντρα στην ποινικοποίηση των κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων και την καταστολή των διαδηλώσεων, να εμπνευστούμε από τους αγώνες του παρελθόντος και να πιάσουμε το νήμα της αντίστασης και του αγώνα. Από το Πολυτεχνείο του 73’, τις δυναμικές κινητοποιήσεις το 06’-07’ με το νόμο Γιαννάκου, και το ’11 με το νόμο Διαμαντοπούλου να θυμηθούμε ότι τίποτα δε μας χαρίστηκε, όλα κερδίζονται με αγώνες. Απέναντι στην κουλτούρα της ηττοπάθειας, του ατομικισμού και της ανάθεσης να προτάξουμε την πίστη στον συλλογικό αγώνα, την αλληλεγγύη και την αυτό-οργάνωση. Να μετατρέψουμε τις σχολές σε ζωντανά κέντρα αγώνα, σε τόπους συλλογικής συζήτησης, ζύμωσης, αμφισβήτησης και αντίστασης. Όσο το κρατικό-καπιταλιστικό σύστημα θα συνεχίσει να συμβάλλει στην όξυνση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης στο χώρο των πανεπιστημίων τόσο εμείς, με όργανα λήψης αποφάσεων τις γενικές συνελεύσεις, όπλα τις συντονισμένες – στη βάση – καταλήψεις διαρκείας και τις μαζικές διαδηλώσεις και όχημα τον αυτόνομο και μαχητικό φοιτητικό – ταξικό συνδικαλισμό, θα υπερασπιζόμαστε με κάθε κόστος τα συμφέροντα και τις ανάγκες της τάξης μας.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ-ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ
ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΚΥΛΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΦΟΙΤΗΣΗΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ
ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΕΣΤΙΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ
ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ

Ελευθεριακό Σχήμα Πανεπιστημίου Πατρών