Η αρχή του τέλους για την Ουκρανία.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, ο πόλεμος στην Ουκρανία οδεύει προς το τέλος του. Το ακροδεξιό μπλοκ του “Ουκρανισμού” που κατέλαβε την εξουσία μετά το Μαϊντάν κι εν πολλοίς ευθύνεται για το ξέσπασμα του πολέμου με την πολιτική εθνοκάθαρσης που εφάρμοσε σε βάρος της ρωσικής μειονότητας, σήμερα παρουσιάζει έντονα τα σημάδια της κατάρρευσης. Τόσο στα πεδία των μαχών όπου ο συσχετισμός της δύναμης, αργά αλλά σταθερά, μεταστρέφεται υπέρ των Ρώσων, όσο και στα μετόπισθεν, όπου η πολιτική ενότητα του “καθαρού” Ουκρανικού κράτους, την οποία η SBU περιφρούρησε με δρακόντεια μέτρα από την ημέρα που ξεκίνησε ο πολεμος, σήμερα δίνει τη θέση της σε ρήξεις, ανταγωνισμούς και αλληλοκατηγορίες. Ως γνωστό, η νίκη έχει πολλούς πατέρες, αλλά η ήττα είναι πάντοτε ορφανή και στο Κίεβο έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία απονομής των ευθυνών για την καταστροφική έκβαση της αποτυχημένης καλοκαιρινής αντεπίθεσης. Τον τελευταίο μήνα, με συνδυασμένες επιθετικές ενέργειες κυρίως στα μέτωπα του Αρτεμόφσκ (πρώην Μπαχμούτ) και της Αβντεέβκα, η Ρωσία έχει καταφέρει να επανακαταλάβει τα εδάφη που έχασε μέσα στο καλοκαίρι, διαγράφοντας εντελώς τα, έτσι κι αλλιώς αμελητέα, εδαφικά κέρδη που είχαν πετύχει οι Ουκρανοί, θυσιάζοντας δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες σε μια μάταιη προσπάθεια να διασπάσουν τις καλοσχεδιασμένες ρωσικές γραμμές.
Η αδιαφορία με την οποία η κυβέρνηση του Ζελένσκι αντιμετώπισε το ζήτημα της ασφάλειας των Ουκρανών στρατιωτών που ρίχονταν κατά κύματα σε αυτές τις άσκοπες εφορμήσεις μόνο και μόνο για να πείσει το Κίεβο τους Νατοϊκούς συμμάχους του ότι διατηρεί την πρωτοβουλία των κινήσεων, φαίνεται πως τελικά προκάλεσε την αντίδραση του αρχηγού του στρατού, Ζαλούζνι. Μιλάμε βέβαια για τη συνέντευξη που παραχώρησε τον Νοέμβρη στο περιοδικό Economist, κατά την οποία κήρυξε κι επίσημα το άδοξο τέλος της πολυαναμενόμενης “αντεπίθεσης” και παραδέχτηκε ότι στα πεδία των μαχών η κατάσταση είχε περιέλθει σε αδιέξοδο.i Όλα δείχνουν ότι ο Ζαλούζνι προέβηκε σε αυτή την κίνηση χωρίς να πάρει προηγούμενα την άδεια του πολιτικού του προϊστάμενου Ζελένσκι, με συνέπεια να πέσει σε δυσμένεια. Ο Ζελένσκι τώρα φαίνεται ότι έχει παραγκωνίσει τον Ζαλούζνι και μιλάει απευθείας με τους στρατηγούς που ιεραρχικά βρίσκονται κάτω απ’ τον ασχιστράτηγο, όπως ο “υπερασπιστής του Κιέβου” Syrskyi, για να καταστρατώσει ένα βιώσιμο σχέδιο συνέχισης του πολέμου.ii
Αρτεμόφσκ
Από μία άποψη, αυτή η διάσταση απόψεων είναι μάλλον αναπόφευκτη, αφού ο ρόλος του Ζαλούζνι ως αρχηγού του στρατού πρωτίστως είναι να διασφαλίσει το αξιόμαχο του στρατεύματος, προστατεύοντας στο μέτρο του δυνατού τους “πόρους” που έχει στη διάθεση του, ή χρησιμοποιώντας τους με τρόπο “ορθολογικό”. Από την άλλη, ο Ζελένσκι είναι ένας πολιτικάντης, ένας αδιάντροπος πλασιέ του πολέμου, που είναι υποχρεωμένος να καλλιεργεί με κάθε μέσο τον μύθο της πετυχήμενης αντεπίθεσης που από στιγμη σε στιγμή θα τρέψει σε φυγή τα “ορκ”, ώστε το νατοϊκό μπλοκ να συνεχίσει να παρέχει στήριξη. Έτσι, το καταστροφικό μπαράζ επιθέσεων αυτοκτονίας των Ουκρανών πεζικάριων στη Ζαπορίζια, όπου χιλιάδες τόνοι δυτικού οπλισμού καταστράφηκαν και χιλιάδες εθνικιστές στρατιώτες βρήκαν τραγικό θάνατο καταφέρνοντας απλώς να καταλάβουν δύο, τρία ξεχασμένα χωριά, το διαδέχτηκε η στιγμιαία προέλαση στο μέτωπο του Αρτεμόφσκ και τα ανεδαφικά όνειρα περικύκλωσης των ρωσικών στρατευμάτων μέσα στην πρώην πόλη-σύμβολο της “γραμμής Ζελένσκι”.
Εκεί το βάρος της επίθεσης το ανέλαβαν οι αναδιοργανωμένες ταξιαρχίες των ναζιστών “Αζόφ” και “Αϊντάρ” , οι οποίες πολέμησαν μανιασμένα για τρείς σχεδόν μήνες, τόσο στη Βόρεια, όσο και στην Νότια πτέρυγα του πρώην Μπαχμούτ. Αρχικά οι Ρώσοι οπισθοχώρησαν μπροστά στον φανατισμό και την αυταπάρνηση των φασιστών, που με τακτικές blitzkrieg και συνεχές rotation φρέσκων μονάδων στο μέτωπο έσπρωξαν τη ρωσική φρουρά πίσω απ’ τον νευραλγικό δρόμο Τ0504 , ο οποίος για μήνες είχε αποτελέσει τη “γραμμή επαφής” ανάμεσα στους δύο αντιπάλους. Οι ναζί ύψωσαν τα λάβαρα τους στα χωριά Klischiivka και Andriivka, που προηγουμένως είχαν κατακτηθεί από την Wagner, στη νότια πτέρυγα του Αρτεμόφσκ, ενώ στα βόρεια έφτασαν λίγο έξω από τους οικισμούς Berhivka και Υahidne, απειλώντας τα στρατεύματα που βρίσκονταν στον βόρειο τομέα της πόλης. Ωστόσο, η επιτυχία τους αποδείχτηκε εφήμερη, αφού οι ουκρανικές ομάδες κρούσης πλήρωσαν βαρύ τίμημα για τις ριψοκίνδυνες τακτικές που εφάρμοσαν. Στα μισά της επίθεσης, το τάγμα Αζόφ αναγκάστηκε ουσιαστικά να αποσύρει τους μαχητές του, έχοντας υποστεί την “αποναζιστικοποίηση” περίπου του 70% της δύναμης του. Λόγω έλλειψης εφεδρειών, η Ουκρανική διοίκηση μετέφερε στην Andriivka ένα τάγμα… αστυνομικών για να αντικαταστήσει τους αποκαμωμένους φασίστες. Την ίδια στιγμή, το ρωσικό επιτελείο κινητοποίησε τους Τσετσένους των ειδικών δυνάμεων “Αχμάτ”, που είχαν πάνω από τρεις μηνες για να ξεκουραστούν και να ανασυνταχτούν στα μετόπισθεν. Παράλληλα, σύμφωνα με τις αναφορες της μυστικής υπηρεσίας της Ουκρανίας, στο Αρτεμόφσκ κατέφτασε κι ένα σημαντικό απόσπασμα της Wagner, ενταγμένο στην επίσημη δομή της Rosgvardia (εθνοφυλακή) , ώστε να λειτουργήσει ως αιχμή του δόρατος για την επερχόμενη αντεπίθεση.iii
Οι μαχητές της Wagner φαίνεται ότι δέχτηκαν τελικά να υπογράψουν τα συμβόλαια που τους πρότεινε το ρωσικό υπουργείο άμυνας και αποτέλεσε τη σπίθα που άναψε τη φωτιά της ιδιότυπης εξέγερσης τους τον περασμένο Ιούνη. Παρ’ όλα αυτά, συνεχίζουν να συγκροτούν ένα ξεχωριστό σώμα μέσα στις γραμμές του στρατού. Υπηρετούν σε επίλεκτες μονάδες που απαρτίζονται αμιγώς από βαγκνερικούς, φέρουν τα δικά τους λάβαρα και διακριτικά και διοικούνται από τους δικούς τους , πρώην μισθοφόρους αξιωματικούς.iv Είναι φανερό ότι έμμεσα η επίσημη ιεραρχία του στρατού αναγνώρισε ότι η πλήρης εξημέρωση αυτών των λύκων του πολέμου, με την ολοκληρωτική υπαγωγή τους στην νοοτροπία δημοσίου υπαλλήλου του μέσου Ρώσου αξιωματικού, δεν θα είχε ως αποτέλεσμα την αναβάθμιση της μαχητικής ικανότητας του στρατεύματος, αλλά αντίθετα, θα οδηγούσε στην αλλοίωση της μεθοδολογίας των βαγκνερικών και στην υποβάθμιση της διάθεσης τους να πολεμήσουν με τον τρόπο που μόνο εκείνοι ξέρουν.
Όπως και να ‘χει, ο νέος συσχετισμός δυνάμεων που δημιουργήθηκε μετά τον Σεπτέμβρη πολύ γρήγορα απέδωσε καρπούς για τους Ρώσους. Στα νότια, ο ανανεωμένος ρωσικός στρατός μέσα σε λίγες μέρες πέτυχε να εκδιώξει τους Ουκρανούς (μεταξύ των οποίων και το τάγμα των μπάτσων) από την Andriivka, ένα χωριό που οι AFU πολέμησαν δύο μήνες για να το κυριεύσουν. Έπειτα , οι αλεξιπτωτιστές της VDV διέσπασαν με μια θυελλώδη αντεπίθεση την άμυνα των Ουκρανών στα βόρεια της Klischiivka και ανακατέλαβαν ένα εκτεταμένο σύστημα χαρακωμάτων που αποτελεί το κλειδί για την άμυνα του οικισμού. Είναι γενικά αποδεκτό ότι εκείνος που κρατάει τα χαρακώματα , κρατά και την Klischiivka, οπότε είναι πολύ πιθανό τις αμέσως επόμενες ημέρες να δούμε μια νέα υποχώρηση των AFU και την σύμπτυξη τους πίσω στη γραμμή Τ0504 , απ’ όπου ξεκίνησαν την αντεπίθεση πριν από έξι μήνες. Αλλά ούτε και στο βόρειο τμήμα του μετώπου τα πράγματα είναι καλύτερα για το ουκρανικό πεζικό του ΝΑΤΟ. Μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες οι Ρώσοι απώθησαν τις AFU από την Berhivka και το Yahidne , κυρίευσαν εκ νέου το Χρόμοβο κι εκμηδένισαν όλα τα εδαφικά κέρδη που είχαν πετύχει μέχρι σήμερα οι Ουκρανοί. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, οι ομάδες κρούσης των VDV και της Wagner βρίσκονται μόλις εκατό μέτρα μακριά από τα πρώτα σπίτια της Bohdanivka, κι οδεύουν ολοταχώς για το Chasiv-Yar, το κύριο φρούριο των AFU στην περιοχή.
Το “προγεφύρωμα” της Χερσώνας
Αν οι επιθέσεις σε Ζαπορίζια και Αρτεμόφσκ αντιστοιχούν σε κάποια ψήγματα στρατηγικής σκέψης από την μεριά των Ουκρανών, αυτό που συμβαίνει με το λεγόμενο ουκρανικό “προγεφύρωμα” στη Χερσώνα πραγματικά αψηφά κάθε έννοια ορθολογικού σχεδιασμού του πολέμου. Απο την αρχή της αντεπίθεσης είχε γίνει φανερό ότι η Χερσώνα ήταν το μέτωπο του πολέμου που ήταν λιγότερο κατάλληλο για να λειτουργήσει ως αφετηρία για μια αποφασιστική προέλαση, που θα κατέληγε τελικά στο όνειρο θερινής νυκτός του Ζελένσκι, την ανακτηση της Κριμαίας. Κι αυτό γιατί το έδαφος στην ανατολική όχθη του Δνείπερου είναι μαλακό και γεμάτο υγρασία, καλύπτεται στο μεγαλύτερο μέρος του από βαλτότοπους και δεν μπορεί να αντέξει το βάρος των νατοϊκών Leopard και των λιγοστών Abrams που αποτελούν τα ισχυρότερα άρματα μάχης των AFU. Η προέλαση είναι δυνατή μόνο μέσα από δύο, τρεις ασφαλτοστρωμένους δρόμους , τους οποίους ωστόσο το πυροβολικό των Ρώσων επιτηρεί όλο το 24ωρο. Παρ’ όλα αυτά, το επιτελείο των AFU διάλεξε τη Χερσώνα για να εκδηλώσει την τρίτη μεγάλης κλίμακας ουκρανική επίθεση, στέλνοντας μια αποβατική δύναμη πεζοναυτών να διασχίσει με μικρά ταχύπλοα τον Δνείπερο και να οχυρωθεί στο μικρό χωριό Krynky , που βρίσκεται στις όχθες του ποταμού, απ’ την πλευρά της Ρωσίας. Αρχικά, η ρωσική άμυνα πιάστηκε στον ύπνο, αφού οι μικρές βάρκες που χρησιμοποιούν οι AFU για να μεταφέρουν τους πεζοναύτες δεν είναι πάντοτε εύκολο να εντοπιστούν, ειδικά τη νύχτα που οι Ουκρανοί πραγματοποιούν κατά κύριο λόγο τις αποβάσεις τους. Ωστόσο, ο βασικός λόγος που οι Ρώσοι αιφνιδιάστηκαν ήταν ότι η επίθεση αυτή δεν έχει καμιά τακτική ή στρατηγική χρησιμότητα κι ως εκ τούτου δεν μπορούσε να προβλεφθεί.
Το Krynky είναι ένα απομονωμένο χωριό, που δεν συνδέεται με καμιά μεγάλη οδική αρτηρία με το υπόλοιπο γεωγραφικό διαμέρισμα της Χερσώνας. Από την άλλη, γράψαμε ήδη ότι μια επίθεση με τεθωρακισμένα και βαρέα όπλα είναι απλώς αδύνατη μέσα απ’ τα έλη και τους βαλτότοπους που περιβάλλουν το χωριό. Από αυτή την αποψη, το μόνο που είχαν να κάνουν οι Ρώσοι , ήταν να δημιουργήσουν μια ζώνη “υγειονομικού περιορισμού” γύρω απ’ το Krynky, μπλοκάροντας όλες τις πιθανές εξόδους κι έπειτα να βομβαρδίσουν χωρίς έλεος τον οικισμό χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχουν στη διάθεση τους (βλήματα πυρβολικού, ντρόουνς, MLRS, και οι τρομερές τηλεκατευθυνόμενες βόμβες FAB-500). Γίνεται αντιληπτό, ότι το μόνο που μπορούν να κάνουν οι Ουκρανοί είναι ή να εγκαταλείψουν τελείως τη δεξιά όχθη του Δνείπερου, ή να διατηρήσουν ζωντανή την ψευδαίσθηση του “προγεφυρώματος”, στέλνοντας διαρκώς νέες μονάδες πεζοναυτών για να αναπληρώσουν τις συντριπτικές απώλειες που υφίστανται οι παγιδευμένοι συμπολεμιστές τους στην απέναντι πλευρά.
Η αυτοκτονική εμμονή της κυβέρνησης του Ζελενσκι με το προγεφύρωμα της Χερσώνας, έχει δημιουργήσει έντονη δυσαρέσκεια στους κόλπους των πεζοναυτών, που δεν καταλαβαίνουν τον λόγο για τον οποίο οι συνάδελφοι τους στέλνονται ο ένας μετά τον άλλον στον θάνατο, χωρίς να υπάρχει ένας ξεκάθαρος στρατηγικός στόχος. Υπάρχει μάλιστα η υπόνοια ότι διατάζοντας την επίθεση στο Krynky, η χούντα του Κιέβου ενεργεί πιο πολύ με γνώμονα την επόμενη μέρα του πολέμου και λιγότερο την επιτυχημένη έκβαση του. Η διαφαινόμενη ήττα από την Ρωσία αναμφίβολα θα αποτελέσει ταφόπλακα για τον Ζελένσκι και την ακροδεξιά κλίκα του, που εδώ και δυόμιση χρόνια, κυβερνάει με σιδερένια πυγμή τη χώρα και μόνο παρατείνοντας αυτον τον άσκοπο πόλεμο μπορεί να παραμείνει γατζωμένος στην εξουσία. Άλλωστε, μετά τα αποτυχημένα διπλωματικά ανοίγματα που πραγματοποίησε το 2022, η Ρωσία έχει διαμηνύσει ότι θέλει να δει αυτον τον υπάλληλο του ΝΑΤΟ δεμένο χειροπόδαρα και αρνείται κατηγορηματικά να προβεί σε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση όσο ο Ζελένσκι εξακολουθεί να είναι αρχηγός του κράτους. Εφόσον όλα τα νόμιμα μέσα για μια όμαλη εναλλαγή στην εξουσία έχουν πάψει να ισχύουν, μετά το διάταγμα με το οποίο ο Ζελένσκι κατήργησε τις εκλογές επ’ αόριστο, είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι ο μόνος τρόπος που μένει στους Ουκρανούς για ν’ απαλλαγούν από τον πολεμοκάπηλο και να επιδιώξουν μια ειρηνευτική συμφωνία, είναι είτε η εξέγερση από-τα-κάτω, ή ένα πραξικόπημα από τους στρατιώτες που πεθαίνουν για το τίποτα στο Ντονμπάς και τη Χερσώνα.v Έτσι, δίνοντας διαταγή για την παρανοϊκή επίθεση στα έλη της Χερσώνας , ο Ζελένσκι και οι σύμβουλοι του φροντίζουν να κρατιέται απασχολημένο το επίλεκτο σώμα των πεζοναυτών και να εξασθενήσει αρκετά ώστε να μην είναι σε θέση να ενεργήσει αργότερα σαν δύναμη κρούσης σε μια ενδεχόμενη στάση ενάντια στην αμερικανόδουλη κυβέρνηση που κοντεύει να οδηγήσει την Ουκρανία στον αφανισμό.
Endgame;
Όπως και να’ χει, υπάρχουν πολλοί παράγοντες που δείχνουν προς μια τελική επικράτηση της Ρωσίας , οι οποίοι, όπως γράψαμε και παλιότερα, έχουν να κάνουν με τις αντικειμενικές συνθήκες μέσα στις οποίες διεξάγεται η σύγκρουση. Οι παράγοντες αυτοί έχουν πλέον αρχίσει να κάνουν αισθητή την επίδραση τους στα θέατρα των επιχειρήσεων και καθορίζουν ολο και περισσότερο την έκβαση των μαχών. Τα τελευταία δύο χρόνια , η ρωσική στρατιωτική βιομηχανία έχει προβεί σε μια εντυπωσιακή κλιμάκωση της παραγωγής της, τόσο σε πυραύλους, πυρομαχικά και πυροβολικό, όσο και στον τομέα των αρμάτων μάχης και των οχημάτων APC. Ένα μόνο εργοστάσιο της Rostec , έχει φτάσει τα επίπεδα της παραγωγής στο ιλιγγιώδες νούμερο του ενός εκατομμυρίου βλημάτων το χρόνο, τη στιγμή που η παραγωγή σε ολόκληρο το μπλοκ χωρών της ΕΕ με το ζόρι φτάνει περίπου τις 500.000 βόμβες!vi Καταλαβαίνει κανείς ότι η ασυμμετρία σε ότι αφορά τις επιχειρησιακές δυνατότητες του πυροβολικού των δύο αντιπάλων αντί να περιορίζεται, μεγαλώνει όλο και περισσότερο, παρά τα μεγάλα λόγια της αλαζονικής Δύσης, που κάθε τόσο υπόσχεται κάποιο νέο θαυματουργό όπλο στους Ουκρανούς, ικανό να αλλάξει την τύχη τους σε αυτόν τον πόλεμο. Αξίζει εδώ να τονίσουμε ότι κατά την πρόσφατη θεαματική προέλαση των Ρώσων σε Αρτεμόφσκ, Μαρίνκα, κι αυτές τις μέρες στην Αβντεέβκα, όπου οι άμυνες των AFU κυριολεκτικά σαρώθηκαν σαν να μην υπήρχαν, στους επιτιθέμενους δόθηκε άδεια απο την ανώτερη διοίκηση του ρώσικου στρατού για την πλήρη άρση κάθε περιορισμου που αφορούσε στη χρήση ρουκετών και πυροβολικού. Με άλλα λόγια, στους Ρώσους ιθύνοντες δόθηκε η άδεια για πυρ κατά βούληση, για έναν χωρίς όρια βομβαρδισμό του αντιπάλου με οτι όπλο αυτοί θεωρούσαν καταλληλο για να κάμψουν την αντίσταση του. Καταλαβαίνει κανείς ότι ένας στρατός που δεν χρειάζεται να ανησυχεί για μια ενδεχόμενη εξάντληση των πόρων του, είναι ένα στρατός που οδεύει προς τη νίκη, αφού μπορεί να συνεχίσει να πολεμάει για έναν χρονικό ορίζοντα που δεν έχει ορατό τέλος.
Ένα δεύτερο καθοριστικό στοιχείο είναι η λειψανδρία που αντιμετωπίζουν οι AFU και πλέον γίνεται αισθητή στα πεδία των μαχών. Κι αυτό παρά τις διαδοχικές επιστρατεύσεις που σε πολλές περιπτώσεις έχει πάρει την μορφή ενός ανθρωποκυνηγητού που έχει εξαπολύσει η ουκρανική στρατονομία σε εθνική κλίμακα, ρίχοντας ένα ολοένα μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού στην κρεατομηχανή του πολέμου. Στις αρχές Οκτώβρη έγινε νόμος του κράτους το πρωθυπουργικό διάταγμα για την κινητοποίηση των γυναικών που κατέχουν κάποια ιατρική ή υγειονομική επαγγελματική εξειδίκευση (ιατροί, νοσοκόμες, φαρμακοποιοί, κλπ).vii Η κυβέρνηση βέβαια διαβεβαίωσε ότι όσες στρατεύσιμες παρουσιαστούν στα γραφεία της στρατολογίας δεν πρόκειται να πάρουν μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις, ή να σταλούν στο μέτωπο. Ωστόσο, κανείς πλέον δεν εμπιστεύεται την κυβέρνηση κι αυτό γιατί κάποιοι στρατιώτες έχουν υπηρετήσει μέχρι και 18 συνεχόμενους μήνες στην πρώτη γραμμή, χωρίς άδειες για να δουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα, να ξεκουραστούν και να ανασυνταχτούν στα μετόπισθεν.viii
Θα ήθελα εδώ να αναφερθώ στην τραγική περίπτωση του 17χρονου Vladimir Schala , που πριν από μερικές μέρες πέρασε στην ιστορία ως ο πρώτος Ουκρανός έφηβος που άφησε την τελευταία του πνοή στους αγρούς του θανάτου της Ουκρανίας.ix Ο άτυχος νεαρός άνηκε στην τελευταία φουρνιά των επιστρατευμένων , που σύμφωνα με άλλη μια νοσηρή έμπνευση της κυβέρνησης Ζελένσκι, προέρχονται κυρίως από άπορα ανήλικα παιδιά, μεγαλωμένα σε ορφανοτροφεία και άλλες δομές της κοινωνικής πρόνοιας. Ο Sachala είχε μόλις “αποφοιτήσει” από το εξάμηνο πρόγραμμα ταχύρρυθμης εκπαίδευσης που έλαβε στο στρατόπεδο Gaydamatskaya Sich στο Lviv κι αμέσως εντάχτηκε στην 103η ταξιαρχία εδαφικής άμυνας Teroborona. Υποτίθεται ότι αυτές οι μονάδες προορίζονται για αστυνομικά καθήκοντα ρουτίνας στα μετόπισθεν, ή για υπαλληλικές εργασίες μέσα στον διοικητικό μηχανισμό του στρατού. Παρ’ όλα αυτά, λόγω της έλλειψης εφεδρειών απ’ την οποία υποφέρουν οι AFU, ο πιτσιρικάς γρήγορα βρέθηκε να πολεμάει στην πρώτη γραμμή, στο μέτωπο του Kupyansk και από εκεί και πέρα, η τύχη του ήταν προδιαγεγραμμένη. Αυτή ίσως είναι η “Volkssturm στιγμή” των πολυάριθμων θαυμαστών του Τρίτου Ράιχ μέσα στο ουκρανικό κράτος. Αναφέρομαι βέβαια στο τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, όταν οι ναζιστές στρατολόγησαν τους ηλικιωμένους και τους πιτσιρικάδες για να υπερασπίσον το Βερολίνο κόντρα στους συμμάχους που είχαν εισβάλλει στη Γερμανία, επειδή είχαν ξεμείνει από αξιόμαχα στρατεύματα.
Τέλος, ένα τρίτο στοιχείο είναι τα σημάδια κόπωσης και αποστοίχισης που εμφανίζει το φιλοπόλεμο, αντιρωσικό μπλοκ στη Δύση, μετά την απογοητευτική έκβαση της αντεπίθεσης των Ουκρανών. Η Πολωνία, που μέχρι πρόσφατα αποτέλεσε έναν από τους πιο αδιάλλακτους υποστηρικτές της αντιρωσικής σταυροφορίας του Κιέβου, ξεκαθάρισε τον Σεπτέμβρη ότι θα τερματίσει τις μεταφορές οπλισμού προς την Ουκρανία, μιας και προτεραιότητα έχει πλέον η ενίσχυση της άμυνας της ίδιας της Πολωνίας, σύμφωνα με το νέο στρατηγικό δόγμα. Από την άλλη, στις ΗΠΑ έχει ήδη ξεκινήσει η προεκλογική περίοδος και τα πακέτα με τα δισεκατομμύρια της στρατωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία διατρέχουν τον κίνδυνο να γίνουν αντικείμενο διαπραγματευσης στην πάλη για εξουσία ανάμεσα σε Ρεπουμπλικάνους “απομονωτιστές” από την μία, και Δημοκρατικούς “ιμπεριαλιστές” από την άλλη.x Ακόμα κι ένα κατακάθι σαν τον γερουσιαστή Lindsey Graham, που μέχρι πρόσφατα θεωρούσε ότι τα χρήματα που ξοδεύουν οι ΗΠΑ στον πόλεμο της Ουκρανίας ειναι μια καλή επένδυση αφού οδηγούν σε θανάτους Ρώσων (!!), σήμερα ευθυγραμμίζεται με την γενικότερη κομματική γραμμή των Ρεπουμπλικάνων και ζητάει προστασία “πρώτα για τα σύνορα των ΗΠΑ” και μετά γι’ αυτά της Ουκρανίας.xi Παρ’ όλα αυτά, η ιστορία έχει δείξει ότι κανένα από τα δύο μπλοκ εξουσίας στις ΗΠΑ δεν θα τολμήσει να τα βάλει με το βιομηχανικό-στρατωτικό σύμπλεγμα και να ζημιώσει τα συμφέροντα του, αποσύροντας τη στήριξη των ΗΠΑ για τον πόλεμο και ακυρώνοντας τα συμβόλαια τρισεκατομμυρίων δολαρίων με τις μεγαλύτερες ιδιωτικές εταιρείες κατασκευής όπλων της χώρας. Σε τελευταία ανάλυση, ο πόλεμος δεν είναι απλώς μια καλή μπίζνα για τον αμερικάνικο καπιταλισμό. Είναι η αναγκαία προϋπόθεση για το βάθεμα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και τη διατήρηση της αμερικανικής υπεροχής σε πλανητική κλίμακα, κι αυτό η αμερικανική πολιτική και οικονομική ελίτ το γνωρίζει καλά.
– Στην φωτογραφία: Υπερήλικας μέλος της Volkssturm εκπαιδεύεται στα οπλα, Βερολίνο 1945.
i https://simplicius76.substack.com/p/zaluzhny-pens-oped-for-the-economist.
ii https://kyivindependent.com/media-zelensky-bypasses-zaluzhnyi-in-communication-with-some-commanders/.
iii https://www.politico.eu/article/russian-wagner-group-back-war-front-in-ukraine-kyiv-forces-say/.
iv Ένας ακόμη λόγος για τον οποίο επιτράπηκε στους βαγκνερικούς να διατηρήσουν τα λάβαρα τους , είναι το γεγονός ότι και μόνο η θέα του σήματος της οργάνωσης είναι αρκετή για να σκορπίσει τον πανικό στους Ουκρανούς που βρίσκονται στην άλλη πλευρά.
vi https://www.businessinsider.com/russia-ammunition-manufacturing-ukraine-west-officials-2023-9.
vii https://www.kyivpost.com/post/21389.
x Έστω κι αν αυτή η ιδεολογική διαφορά τείνει να εξαφανίζεται μετά τις εκλογές, όταν τα δύο κόμματα εφαρμόζουν μια εξίσου ιμπεριαλιστική εξωτερική πολιτική.
