Δικο μας είναι το ποδόσφαιρο και δεν σας το χαρίζουμε. Μετά από πολυετείς παρασκηνιακές ζυμώσεις ήρθε και η σχετική ανακοίνωση. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ ήξεραν πως ήταν θέμα χρόνου να φτάσουμε εδώ. Σε ένα κόσμο που περιστρέφεται γύρω από το χρήμα, το μόνο που ενδιαφέρει τους πάντες είναι το επιπλέον χρήμα. Δεκάδες ομάδες από τα κορυφαία πρωταθλήματα ποδοσφαίρου της Ευρώπης ενώνουν τις δυνάμεις τους και ετοιμάζουν τη δική τους εκλεκτή, κλειστή και πολύ καλά προστατευμένη λίγκα για να αυξήσουν ακόμη περισσότερο τα αστρονομικά κέρδη τους και να βάλουν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του ποδοσφαίρου. Και το όνομα αυτής; European Super League! Ο στόχος είναι ένας και μοναδικός: Τα λεφτά. Βέβαια, πρέπει να βρεθεί και κάποια σχετική τεκμηρίωση που θα λανσάρει το νέο εγχείρημα με αθλητικά επιχειρήματα οπότε θα ακούσουμε εκφράσεις περί «αύξησης του ανταγωνισμού σε κορυφαίο επίπεδο». «βελτίωσης του αθλητικού επιπέδου» και «αναβάθμισης του ποδοσφαίρου».
Ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης Florentino Perez, ένας από τους πρωτεργάτες της European Soccer League είπε ότι αυτό θα βοηθήσει το ποδόσφαιρο. «Θα βοηθήσουμε το ποδόσφαιρο σε κάθε επίπεδο. Το ποδόσφαιρο είναι το μόνο άθλημα στον κόσμο με περισσότερα από τέσσερα δισεκατομμύρια οπαδούς και η ευθύνη μας ως μεγάλοι σύλλογοι είναι να ανταποκριθούμε στις επιθυμίες τους». Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, είναι βέβαιο ότι οι ηγέτες της νέας κίνησης έχουν έτοιμα τα νέα συμβόλαια για τηλεοπτικά δικαιώματα αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ, κυρίως από τις τεράστιες αγορές της Ασίας, τους καλύτερους δικηγόρους στο πλευρό τους, μια σειρά από πασίγνωστους εμπορικούς χορηγούς, πλειάδα επικοινωνιολόγων και χιλιάδες δημοσιογράφους που θα κάνουν με χαρά το άσπρο μαύρο για μία πάστα και 20 ευρώ παραπάνω. Τι τους λείπει μέχρι στιγμής; Η λαϊκή νομιμοποίηση. Οι σύνδεσμοι των ομάδων της κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης μπορεί να έχουν τελείως διαφορετική μορφή σε σχέση με την Ελλάδα, αλλά δεν έχουν καμία διάθεση να συναινέσουν σε αυτό το έγκλημα. Ξέρουν ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους, γνωρίζουν ότι το ποδόσφαιρο ήταν, είναι και θα είναι το αγαπημένο άθλημα της εργατικής τάξης, διαθέτουν ιστορική συνείδηση και δεν θα τα παρατήσουν εύκολα. Έχουν εναντιωθεί στο παρελθόν ενάντια στα ακριβά εισιτήρια, είναι φανατικά υπέρ των μετακινήσεων των φιλοξενούμενων οπαδών και εναντίον της αστυνομικής βίας.
Οι Ευρωπαίοι, Αμερικάνοι, Άραβες και Ρώσοι ιδιοκτήτες των μεγάλων ομάδων της Ευρώπης, αυτοί που δεν έχουν καμία σχέση με το ποδόσφαιρο και την κουλτούρα του, θέλουν να πάνε στην επόμενη πίστα. Καμία έκπληξη. Αυτό συμβαίνει όταν οι ιδιοκτήτες δεν έχουν ιστορικούς δεσμούς με τις ποδοσφαιρικές ομάδες. Έρχονται στην Ευρώπη, αγοράζουν ομάδες και μετατρέπονται αυτομάτως σε διαχειριστές περιουσιακών στοιχείων. Δεν είναι ούτε σωτήρες, ούτε ηγέτες, ούτε μεσσίες και δεν θα γίνουν ποτέ, όσο και αν τους αποθεώνουν οι θλιβερές μαριονέτες τους. Θεωρούν ότι είναι πιο ισχυροί από τους προπονητές, τους ποδοσφαιριστές και τους οπαδούς των ομάδων, δηλαδή αυτούς που αγαπάνε πραγματικά το ποδόσφαιρο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δειλοί ιδιοκτήτες δεν βγήκαν μπροστά για να δικαιολογήσουν την απόφασή τους, απλά αρκέστηκαν σε μερικές δηλώσεις αφήνοντας τους προπονητές πριν ή μετά τον αγώνα να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με την περιφρόνηση των συλλόγων για τους οπαδούς τους και το υπόλοιπο ποδόσφαιρο.
Και τώρα πάμε στα δύσκολα. Ποιος παίκτης/προπονητής από τις ομάδες που έχουν δηλώσει συμμετοχή στη European Super League είναι πρόθυμος να υπερασπιστεί το άθλημά του και να εναντιωθεί δημόσια στον ζάπλουτο εργοδότη του; Υπάρχεις κάποιος γενναίος ανάμεσά τους που μπορεί να υπερασπιστεί την αδικία που προκαλεί μία κλειστή λίγκα ή την αηδία που προκαλεί μία ευρωπαϊκή διοργάνωση που έχει αποσυνδεθεί πλήρως από τα εθνικά πρωταθλήματα και έτσι στερεί το κίνητρο από όσους δεν αγωνίζονται σε κάποιο προνομιούχο σύλλογο; Δεν το ξέρω. Αν υπάρχει όμως, καλό είναι να εμφανιστεί τώρα. Δεν είμαι αφελής φίλε αναγνώστη. Γνωρίζω καλά ότι η σαπίλα είναι συνώνυμη με το ποδόσφαιρο εδώ και δεκαετίες και είμαι ο τελευταίος άνθρωπος του πλανήτη που θα υπερασπιστεί το άθλημα με τη σημερινή του μορφή. Με το στοίχημα, τους μάνατζερ, το ξέπλυμα χρήματος, τις ομάδες παραρτήματα, τους μπάτσους της αθλητικής βίας και τους αναλώσιμους παίκτες. Θεωρώ ότι το μόνο αγνό ποδόσφαιρο είναι αυτό που παίζουν τα παιδιά στις αλάνες και τους δρόμους. Επειδή όμως πάντα τα πράγματα μπορούν να γίνουν και χειρότερα, πιστεύω ότι αν τελικά υπάρξει νέα λίγκα θα μιλάμε κυριολεκτικά για το θάνατο του ποδοσφαίρου.
Πολλοί βετεράνοι παίκτες, όπως ο Gary Neville, έχουν τοποθετηθεί με επιχειρήματα λέγοντας ότι η νέα λίγκα θα είναι μη ανταγωνιστική. Όχι μόνο πετάει έξω όλους τους μεσαίους και μικρούς συλλόγους της Ευρώπης, αλλά στερεί το δικαίωμα της συμμετοχής από τις κορυφαίες ομάδες στην Ολλανδία, τη Σκωτία, την Ελβετία ή την Πορτογαλία. Αν η εξέλιξη του ποδοσφαίρου τα τελευταία 20 χρόνια δυσκολεύει συλλόγους όπως ο Ajax και η Celtic να πρωταγωνιστήσουν, φανταστείτε τι θα γίνει με τη νέα λίγκα. Τα τελευταία έχουν να κάνουν καθαρά με το αθλητικό μέρος της υπόθεσης. Το σπουδαίο ζήτημα δεν είναι αυτό. Να υπενθυμίσω κάπου εδώ ότι ο αθλητισμός, ακόμη και σε ανώτατο επίπεδο, πρέπει να λειτουργεί προς το συμφέρον όσων συμμετέχουν σε αυτόν και τον αγαπούν, όχι μόνο για τους προνομιούχους και τους λίγους πλούσιους. Όλοι έχουν δικαίωμα να παίξουν, να χάσουν και να κερδίσουν. Σε τελική ανάλυση, δικό μας είναι το ποδοσφαιράκι και δεν σας το χαρίζουμε…