Ο ιός δεν θα νικήσει τον καπιταλισμό. Η  επανάσταση του κορωνοϊού δεν θα συμβεί. Κανένας ιός δεν μπορεί να κάνει επανάσταση. Ο ιός μας απομονώνει και μας εξατομικεύει. Δεν δημιουργεί κανένα συλλογικό συναίσθημα. Με κάποιο τρόπο, καθένας νοιάζεται μόνο για τη δική του επιβίωση. Η αλληλεγγύη που οριοθετείται στην τήρηση των αμοιβαίων αποστάσεων ασφάλειας δεν είναι μια αλληλεγγύη που θα μας επέτρεπε να ονειρευόμαστε μια διαφορετική, πιο ειρηνική και δίκαιη κοινωνία. Ας ελπίσουμε ότι μετά από τον ιό θα ακολουθήσει μια ανθρώπινη επανάσταση.

Σε αυτή την εις βάθος ανάλυση, ο αναρχικός συγγραφέας Peter Gelderloos διερευνά τις τεχνολογικές και γεωπολιτικές αλλαγές που θα αντιμετωπίσουν τα κινήματα για την κοινωνική απελευθέρωση τις επόμενες δεκαετίες. Πώς θα προσπαθήσουν εκείνοι που κρατούν την εξουσία...

Έτσι, η υιοθέτηση της αρχής της ομοφωνίας καθηλώνει τη συνέλευση στην αέναη αναζήτηση ενός – δήθεν πλουραλιστικού – κατώτατου κοινού παρονομαστή (καθιστώντας αδύνατη τη λήψη σημαντικών αποφάσεων) και αναγάγει τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που λαμβάνουν χώρα εκτός της συνέλευσης σε αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής διαδικασίας, αφού δίχως αυτή την ανεπίσημη «προεργασία» ο βαθμός συναντίληψης που απαιτεί η ομοφωνική απόφαση είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί.

Η δήθεν «αναρχική» στάση των ίσων αποστάσεων ανάμεσα στον πανίσχυρο εξουσιαστικό μηχανισμό της υπερεθνικής ελίτ και στα τοπικά κινήματα που αντιστέκονται στην περιφέρεια – επειδή αυτά μπορεί να είναι φορείς κάποιου άλλου είδους ετερονομίας (εθνικισμός, θρησκευτικός φονταμενταλισμός, κλπ.) – καταλήγει να ευνοεί αντικειμενικά τον ισχυρότερο, δηλαδή την υπερεθνική ελίτ, στην εκστρατεία που διεξάγει για την καθολίκευση της κυριαρχίας της. Βρίσκεται επίσης επικίνδυνα κοντά σε μια αντίληψη ενός κατακτητή που βρίσκεται σε ανθρωπιστική, «εκπολιτιστική» αποστολή (π.χ. να «διαπαιδαγωγήσουμε» τους «απολίτιστους» Αφγανούς στον σεβασμό των ατομικών δικαιωμάτων), παρόμοια με αυτή των απολογητών της αποικιοκρατίας.

Η οργάνωση cadre χαρακτηρίζεται από εξαιρετικά ανεπτυγμένη και ικανή συμμετοχή, έχοντας στόχο μια ενιαία στρατηγική. Επίσης, η οργάνωση cadre έχει κάθε μέλος της ως στέλεχος, ικανό να οργανωθεί και να οργανώσει τα μαζικά κινήματα, με θεωρητική ανάπτυξη σε συμφωνία με την οργάνωση. Σε στρατηγικό επίπεδο, η οργάνωση cadre επιχειρεί να εργαστεί μόνο σε επιλεγμένους τομείς για να μεγιστοποιήσει την επίδραση των στελεχών της βάσει της στρατηγικής της ανάλυσης. Η BTR απαιτεί οργανωτική εργασία και έχει κριτήρια για το πώς μοιάζει αυτή η εργασία