Ο Τζέιμς Γκιγιώμ (James Guillaume), (16 Φεβρουαρίου 1844, Λονδίνο - 20 Νοεμβρίου 1916, Παρίσι) ήταν σημαντικό μέλος της Ομοσπονδίας Jura, αναρχικής πτέρυγας στην Α’ Διεθνή. Αργότερα, ο Guillaume θα αναλάβει ενεργό ρόλο στην ίδρυση της Αναρχικής St. Imier Διεθνούς. Σε...
Στον θόρυβο που έχει δημιουργηθεί στις μέρες μας σε σχέση με την κλιματική αλλαγή μπορούν και πρέπει να ειπωθούν πολλά. Το παρόν κείμενο του Price είναι ένα κείμενο σημερινό (δημοσιεύτηκε το Γενάρη 2019 – πριν γίνει ο μεγάλος ντόρος) το οποίο μας δίνει τη μεγάλη...
Την Παρασκευή 17/7 πραγματοποιήθηκε στην κατάληψη Terra Incognita στην Θεσσαλονίκη εκδήλωση με αφορμή το διεθνές κάλεσμα αλληλεγγύης Riseup 4 Revolution και θέμα: «Οι τελευταίες εξελίξεις στο επαναστατικό μέτωπο της Κούρδικης Αντίστασης» (με τη συμμετοχή συντρόφου από τη Διεθνιστική Κομμούνα της Rojava).
Δήλωση της Αναρχοσυνδικαλιστικής Ομοσπονδίας του Μπαγκλαντές - BASF για την τρέχουσα εξέγερση μετά από την δολοφονία απο αστυνομικούς του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη. Αρχικά δημοσιεύθηκε από το Bangladesh AnarchoSyndicalist Federation . Στις 25 Μαΐου 2020, η δολοφονία...
"Στις 19 Ιουλίου, πριν από 8 χρόνια, η μεγαλύτερη επανάσταση του 21ου αιώνα ξεκίνησε στο Kobanê, Rojava, σε μια ασταμάτητη πρόοδο ενάντια στον φασισμό της εποχής μας." «Κατά της αποικιοκρατίας, του φασισμού, της πατριαρχίας και των γυναικοκτονιών, της οικολογικής...
Ο Lonko Alberto Curamil, ηγέτης των Mapuche και νικητής του βραβείου Goldman για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος, απελευθερώθηκε από τη φυλακή τον περασμένο Δεκέμβριο. Τώρα, από τον Lof Radalko, μιλά για τον αγώνα του λαού του και πώς αυτό διατυπώνεται μέσα απο τις...
Έτσι πιστεύω πως η ίδρυση και η βραχύβια ζωή του Δημοκρατικού Συνδέσμου του Λαού που εμφανίστηκε στην Πάτρα, αποτελεί ένα γεγονός καμπή για το ελληνικό εργατικό χειραφετητικό κίνημα. Μια καμπή που όπως γίνεται συνήθως δεν την συνειδητοποιούν τα ίδια τα υποκείμενα που την πραγματοποιούν αντιμετωπίζοντας την ίδια τη δράση τους ως ένα ακόμα κρίκο στο παρελθόν των αγώνων. Το πεθαμένο συνήθως αδράχνει, καθορίζει και διαμορφώνει το ζωντανό, ίσως και να το πνίγει.
Αντι-μπολσεβίκικος Κομμουνισμός στη Γερμανία Πωλ Ματίκ Η διαδικασία της συγκέντρωσης του κεφαλαίου και των πολιτικών δυνάμεων αναγκάζει οποιοδήποτε κοινωνικά σημαντικό κίνημα να προσπαθήσει είτε να καταστρέψει τον καπιταλισμό ή να τον υπηρετήσει με συνέπεια. Το παλιό...
Παρακάτω ακολουθεί η έκκληση που απηύθυνε προς τη διεθνή προλεταριακή και επαναστατική κοινότητα σύντροφος που συμμετέχει στη Διεθνιστική Κομμούνα της Ροζάβα (Internationalist Commune of Rojava) για την ενδυνάμωση του επαναστατικού διεθνισμού και την υποστήριξη της...
Παρακάτω ακολουθεί η προσωπική μαρτυρία ενός διεθνιστή συντρόφου, που συμμετέχει στη Διεθνιστική Κομμούνα της Ροζάβα (Internationalist Commune of Rojava), αναφορικά με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της νεολαίας στην κοινωνική επανάσταση της Ροζάβα: Ως νεαρός που...
«Παίρνω τις επιθυμίες μου για πραγματικότητα, γιατί πιστεύω στην πραγματικότητα των επιθυμιών μου». Σύνθημα σε τοίχο του Παρισιού, Μάης 1968 Η εργασία στις μέρες μας έχει αλλάξει. Τόσο η μορφολογία και η μεθοδολογία της, όσο και το περιεχόμενο της και ο ρόλος που...
Η άμεση δημοκρατία είναι μια διακριτική προσέγγιση της πολιτικής αναρχίας (απουσία κυριαρχίας) και στην πραγματικότητα, τόσο στη θεωρία (όπως με τον Προυντόν και τον Μπακούνιν) όσο και στην πράξη (στις διάφορες επαναστατικές καταστάσεις όπως στην Ισπανία το 1936, όπου οι αναρχικοί έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο) οι πολιτικές μορφές που προτείνονται και γίνονται αντικείμενο πρακτικής εφαρμογής είναι αυτές της «άμεσης δημοκρατίας σε ομοσπονδιακή βάση».
Από την πλευρά του αναρχισμού το ζήτημα της κουλτούρας ήταν πάντα νευραλγικό ακριβώς γιατί η εξουσία συγκροτείται από την βία και την πειθώ – οποιαδήποτε αναρχικη/ελευθεριακη θεωρία είναι αναγκασμένη να θεωρεί την πολιτιστική παρέμβαση σαν θεμελιώδες μέρος της πρακτικής της.
Τα κόμματα και οι πολιτικοί πάνε κι έρχονται, η δομική τους ηγεμονία παραμένει. Υπάρχουν, βεβαιότατα, ορισμένες διαφορές ανάμεσα στη διαχείριση του ενός ή του άλλου κόμματος, μακροπρόθεσμα όμως το ουσιώδες είναι το πολιτικό μονοπώλιο που όλοι αυτοί ασκούν από κοινού επί του πολιτικού σώματος.
Όπως και να έχει τα όνειρα και οι επιδιώξεις αυτών των ανθρώπων σημάδεψαν τους επαναστάτες των επόμενων χρόνων. Τα ειρηνικά τους μέσα έδωσαν τη θέση στις επαναστατικές και πιο βίαιες προτροπές των Μαρξ και Μπακούνιν που θα αγωνιστούν και εκείνοι για την ουτοπία. Όμως τίποτα δε γίνεται με παρθενογέννηση. Η αποτυχία των Ουτοπικών σοσιαλιστών να πραγματώσουν τα όνειρα τους, έδωσε στους μετέπειτα επαναστάτες να καταλάβουν ότι «η βία είναι η μαμή της ιστορίας».
Έτσι, η υιοθέτηση της αρχής της ομοφωνίας καθηλώνει τη συνέλευση στην αέναη αναζήτηση ενός – δήθεν πλουραλιστικού – κατώτατου κοινού παρονομαστή (καθιστώντας αδύνατη τη λήψη σημαντικών αποφάσεων) και αναγάγει τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις που λαμβάνουν χώρα εκτός της συνέλευσης σε αναπόσπαστο τμήμα της πολιτικής διαδικασίας, αφού δίχως αυτή την ανεπίσημη «προεργασία» ο βαθμός συναντίληψης που απαιτεί η ομοφωνική απόφαση είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί.
Απορρίπτοντας συνολικά κάθε έννοια ανταλλαγής και παραγωγής, η κομμουνιστικοποίηση στερεί την αυτόνομη, ακρατική κοινωνία τόσο από τα αναγκαία μέσα αυτοσυντήρησης που θα την καταστήσουν βιώσιμη, με την μορφή μόνιμων οικονομικών θεσμών που θα λειτουργούν στη βάση της ισοκατανομής της οικονομικής δύναμης, της αμοιβαίας στήριξης και της αλληλεξάρτησης, αλλά και από τα μέσα επίλυσης των βιοποριστικών προβλημάτων εκείνων των κοινωνικών στρωμάτων που ενδεχομένως θα είχαν κάθε συμφέρον να ταχθούν στο πλευρό ενός αντισυστημικού κινήματος που θα παλεύει για την μετάβαση σε μια κοινωνία χωρίς ιεραρχίες και θεσμισμένες συγκεντρώσεις δύναμης.
εξειδικευμένος τυχοδιωκτισμός, προσωπική καταξίωση, μια αποστροφή στη θεωρία παράξενα συναφής με τις αντι-ορθολογικές τάσεις του μεταμοντερνισμού, ύμνοι στην έλλειψη θεωρητικής συνοχής (πλουραλισμός), μια βασική απολίτικη και αντι-οργανωτική αφοσίωση στη φαντασία, την επιθυμία και την έκσταση και μια όλο και πιο εσωστρεφής εμμονή με την καθημερινότητα, αντανακλούν το επαχθές τίμημα που η κοινωνική αντίδραση έχει στοιχίσει στον ευρω-αμερικάνικο αναρχισμό τις τελευταίες δύο δεκαετίες.
«Η ιστορία προχωρεί από την κακή πλευρά»[2] είχε γράψει ο Μαρξ στην Αθλιότητα της φιλοσοφίας, αντιπαραθέτοντας στην ηθικολογική αντίληψη του Προυντόν για την ιστορία, σύμφωνα με την οποία τα ουμανιστικά ιδανικά θα θριαμβεύσουν με τη δύναμη της πειθούς και της...
«Έχουν προβάλει επικίνδυνα συνθήματα. Έχουν φετιχοποιήσει τις δημοκρατικές αρχές. Τοποθέτησαν το δικαίωμα των εργατών να εκλέγουν αντιπροσώπους πάνω από το Κόμμα. Λες και το Κόμμα δεν έχει δικαίωμα να επιβεβαιώνει τη δικτατορία του ακόμα κι αν αυτή η δικτατορία...