Όταν η ομοιομορφία και η υποταγή λιντσάρουν το “άλλο”

Εχθές λοιπόν, στην πλατεία Αριστοτέλους, είδαμε δεκάδες νεολαίους, ομοιόμορφα σχεδόν ντυμένους, με παρόμοια ομο(τρανσ)φοβική στάση, να λιντσάρουν δυο κουίρ-τρανς υποκείμενα που δεν χωρούσαν στα δικά τους πρότυπα. Αυτή τη μερίδα της νεολαίας που ποτίζεται με το δηλητήριο του μίσους, τόσο από το σχολείο, την οικογένεια, την εκκλησία και την “υποκουλτούρα της gangsta αλητείας”. Σίγουρα επηρεασμένη από τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εξαθλίωσης και του ματαιωμένου μέλλοντος, νομίζει πως μισεί το κυρίαρχο σύστημα που ευθύνεται για όλα αυτά, ενώ ουσιαστικά αποτελεί κομμάτι της βαλβίδας αποσυμπίεσης της ταξικής οργής, που ονομάζεται κοινωνικός εκφασισμός, εγκολπώνοντας αυτά τα ακίνδυνα για το σύστημα χαρακτηριστικά “αμφισβήτησης” και “εναντίωσης”, τα οποία αντί να στραφούν προς τα αφεντικά, θα στραφούν στον πιο αδύναμο.